۲ – ۱ – ۲ – س . اصول مسئولیت اجتماعی
برای اینکه مقوله مسئولیت پذیری به رویکردی بلند مدت و سودمند در سازمان تبدیل شود لازم است که در فعالیت‌های روزمره شرکت و عملکرد آن یکپارچه شود. اگر به آن صرفاً به عنوان فعالیتی برای افزایش اثر بخشی روابط عمومی نگریسته شود، دیگر ارزش بلند مدتی از آن به دست نخواهد آمد. یکپارچه کردن این رویکرد در تصمیمات کسب و کار و شناسایی، اندازه‌گیری و گزارش‌دهی تأثیرات فعلی و آتی محصولات، خدمات، فرآیندها و فعالیت‌های شرکت حائز اهمیت است .
مسئولیت اجتماعی علاوه بر آن که دارای ابعاد مختلفی است، اصول نه گانه‌ای نیز دارد که این اصول باعث درک ساده تر مفهوم مسئولیت پذیری و پایداری می‌شود . این اصول دارای سه ویژگی هستند :
باعث ارائه تعریفی بسیار دقیق‌تر از پایداری و مسئولیت پذیری می‌گردند .
می‌توان آنها را در فرآیند های تصمیم‌گیری روزمره مدیریتی، در تصمیم‌گیری‌های عملیاتی و سرمایه‌گذاری شرکت یکپارچه کرد .
دارای قابلیت کمی و اندازه‌گیری شدن هستند ( کریمی و دیگران ، ۱۳۹۱) .
مسئولیت اجتماعی کل طیف اصول بنیادی را که از سازمان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها انتظار می‌رود آنها را بپذیرند و در اقدامات خود منعکس کنند، در بر می‌گیرد. این اصول شامل مواردی از قبیل کرامت انسانی ، اخلاق و رفتار منصفانه نیروی انسانی، جامعه (مشتریان و تامین‌کنندگان و سهام‌داران) ، حفاظت از محیط زیست و … می‌شوند . این اصول نه تنها از لحاظ اخلاقی اهداف مطلوب و پسندیده‌ای هستند بلکه عوامل کلیدی مهمی در حصول اطمینان از این نکته‌اند که جامعه امکان بقای سازمان را در دراز مدت فراهم می‌آورد ، چرا که سازمان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها به واسطه رفتارهای مسئولانه‌شان، از جامعه مشروعیت کسب کرده و از این طریق از مزایای مسئولیت پذیر بودن در جامعه بهره می‌برند (کاوسی ، ۱۳۸۹) .
جدول ۲ – ۱ – ۱٫ اصول نه گانه پایداری و مسئولیت پذیری سازمانی